Vorige week gebeurde het weer. Op klaarlichte dag. Ik werd overvallen door ergernis.
Op mijn werk was weer wat gereorganiseerd en mijn team moest meer gaan samenwerken met een ander team; een verhuizing dus. Ik was van te voren alvast gaan kijken en wist wat me te wachten stond: een kantoortuin voor meer dan 40 collega’s. Minder dan 40 bureaus, verschillende soorten en onhandig geplaatst. Vilt-bekleedde schotjes, niet als prikbord voor privéfoto’s of zo maar tegen het geluid. Stopcontacten voor de happy few. De 5 kabelaansluitingen per laptop exact op maat gemaakt…maar wel voor een ander model laptop dan de onze. De paar telefoon/stiltekamers hebben een tafel, een stoel of een netwerkverbinding, maar niet in combinatie. Voor de meesten zijn dit gewoon kleine wrijvingen op het pad naar een efficiëntere organisatie. In mijn ogen een misdaad tegen gezond verstand, mij en al mijn collega’s. U kunt zich voorstellen dat me dit bakken vol energie kostte.
Maar negeren kost ook energie, ook al is dat moeilijker te begrijpen. Laat ik proberen: alsof je een sirene moet negeren of een zoemende mug. De aandacht die het me kostte verhinderde me gewoon na te denken, gewoon mijn werk te doen. Verlamd door frustratie over zoveel onvolkomenheden in dit nieuwe kantoor wilde ik nog maar één ding: weg uit dit kantoor, thuiswerken desnoods.
Gelukkig herinnerde ik me mijn vorige verhuizing, 2 jaar geleden. Na maanden van ergernis en dalende productiviteit realiseerde ik me dat het zo niet langer kon: Ik moest iets doen om minder energie te verliezen. Andermans stommiteiten mochten niet meer aan me blijven kleven, vastkoeken, me afremmen. Een anti-aanbaklaag had ik nodig en ik visualiseerde een spuitbus met teflonspray. In een situatie waar ik dreig aan te branden, vastloop op iets onbenulligs grijp ik naar de spuitbus en omhul mezelf in een laagje teflon.
Een paar pufjes en alles gleed van me af, een half uur later werkte ik weer; af en toe doe ik iets slims, iets waar ik trots op ben. Sommige vrouwen stoppen pepperspray in hun handtas tegen overvallers, ik heb mijn teflonspray voor overvallen door ergernis.
(gepubliceerd in Engagement met Autisme, Jaargang 40, najaar 2013)
