“Het is een kwestie van lange adem ”. Wijze woorden van een dove collega nadat ik besloten had om autisme normaler te maken, te beginnen bij Shell, in 2010. Dus kies doelen en een tempo waarmee je het járen volhoudt.
Ik was natuurlijk afhankelijk van anderen om een verandering te starten en mijn makke is dat ik niet sterk ben in het beïnvloeden van anderen. Samenwerken kreeg dus méér vorm door hun acties dan door de mijne. Mijn pad wordt gebaand door diegenen die zich geïnspireerd voelden.
Er is veel verbeterd, de afgelopen jaren. Iedere Nederlander kent nu, in plaats van één, minstens vier stereotype autisten. Shell is niet langer de enige met zijn Autisme Ambassade. Er zijn meerdere autistische netwerken en initiatieven; sociaal, steunend, vormend of belangenbehartigend. Zelfs Artsen met Autisme hebben hun eerste bijeenkomst en coming-out gehad.
Mijn pad werd -naast gebaand- ook bepaald door hen met wie ik samenwerkte. En hoe groter de organisatie, des te kleiner mijn invloed. Bij het samenwerken met hen die hun brood verdienen aan ‘autismezorg’ is dat soms pijnlijk merkbaar: het lukt niet iedere professional op het gebied van zorg/belangenbehartiging zichzelf dienstbaar op te stellen of misbaar te maken. Mijn dilemma dus: blijf ik bij mijn zuivere maar zwakke stem of ga ik mee in een zware stem waarin ik me weinig herken?
Waar ik aanvankelijk sportief, plooibaar & flexibel bleek ben ik nu vaak kortademig. Het lukt me niet langer om samen te werken met hen die hun invloed liever námens mij inzetten dan mèt mij, een volwassene met autisme. Zij krijgen mijn vrije tijd dus niet meer. Eérst aangeven welke invloed ze willen dat wij hebben, en wat zij daarvoor bereid zijn bij te dragen.
Er blijven nog voldoende organisaties voor mij over welke inspireren: dé Autisme Ambassade, PAS, de Autminds conferentie, de coalitie Vanuit Autisme Bekeken, het onderzoeksproject Diversiteit en Autisme, Shell enABLE.
Laat mijn dilemma vanaf nu ook de uwe zijn: Wanneer laat u zich inspireren? Zodanig inspireren dat u uw regie wilt overdragen en de ander daarna steunt?
(gepubliceerd in Autisme, Jaargang 44, zomer 2017)
